1.امام على النقى(ع)، سید کاظم ارفع، تهران، مؤسسه انتشارات فیض کاشانى، 1370، رقعى، 63 ص.
2. امام هادى(ع)، گروه کودکان و نوجوانان بنیاد بعثت، بازنویسى: مهدى رحیمى، تهران، بنیاد بعثت، 1373، رقعى، 110ص (از سلسله کتابهاى برگزیدگان ـ12).
3. امام هادى(ع)، ترجمه واحد تدوین و ترجمه، تهران، سازمان تبلیغات اسلامى، 1368، جیبى، 138ص (از سرى کتابهاى سرچشمههاى نور ـ12)
4. امام هادى قهرمان شکست ناپذیر عصر متوکل، محمد رسول دریایى، (مؤلف در آخر کتاب امام هادى و نهضت علویان، این کتاب را ضمن آثار چاپ شدهاش معرفى نموده است، اما اطلاعات دیگری پیدا نشد.)
5. امام هادى(ع) و نهضت علویان، محمد رسول دریایى، تهران، انتشارات رسالت قلم، 1361، رقعى، 293 ص.
6. پیشواى دهم، حضرت امام على بن محمد الهادى(ع)، گروه نویسندگان، قم، مؤسسه در راه حق، 1371، رقعى، 70ص (این کتاب به عربى و اردو ترجمه شده است.)
7. تحلیلى از تاریخ دوران دهمین خورشید امامت، امام هادى، على رفیعى، قم، انتشارات دفتر تبلیغات اسلامى، 1370، وزیرى، 163ص.
8. تحلیلى از زندگانى امام على النقى(ع)، گروه نویسندگان، زیر نظر قوامالدین وشنوى قمى (1325 ـ 1418ق)، قم، مؤسسه احیاء و نشر میراث اسلامى، 1359، جیبى، 111ص.
9. تحلیلى از زندگانى امام هادى(ع)، باقر شریف قرشى، ترجمه محمدرضا عطایى، مشهد، کنگره جهانى امام رضا، 1371، وزیرى، 528 ص.
10. حضرت امام علىالنقى، فضلالله کمپانى (م1414ق)، تهران، انتشارات مفید، 1360.
11. حضرت امام علىالنقى(ع)، عبدالامیر فولاد زاده، تهران، انتشارات اعلمى، 1359، وزیرى، 40 ص (مصور، ویژه نوجوانان)
12. حضرت امام على نقى، سیدمهدى آیتاللهى (دادور)، تهران، انتشارات جهان آرا، 1368، وزیرى، 24 ص (مصور، ویژه نوجوانان) (این کتاب به زبانهای عربى، ترکى، اردو، انگلیسى، فرانسه و تاجیکى ترجمه شده است.) (از سلسله کتابهاى آشنایى با معصومین ـ 12)
13. حضرت امام هادى [میرابوالفتح دعوتى]، قم، انتشارات شفق، بىتا، وزیرى، 32 ص (مصور، ویژه نوجوانان) (این کتاب به زبان عربى ترجمه شده است.)
سلام دوستان فايل كتاب مختار نامه جهت استفاده به اشتراك گذاشته مي شود.
1. حرکت بر اساس مقتضیات زمان
برای پرورش درست انسان ها، پیش از هر چیز باید با مقتضیات زمان آشنا بود و هم سو با مقتضیات زمان، برنامه ریزی کرد. امام صادق علیه السلام نیز به خوبی از این نکته آگاه بود. ایشان بر اساس شرایطی که در روزگارشان پدید آمد، شیوه پرورشی و آموزشی خود را کتاب و بیان و قلم قرار داد و از آنجا که اوضاع زمان خویش را به درستی، درک و شیوه پرورشی خود را هم سو با روزگار خویش، تنظیم کرده بود، در کار خویش موفق شد و میراث بزرگی از دانش و اخلاق را برای بشریت به یادگار گذاشت. شهید مطهری در این باره می نویسد:
آن هدفی که در دوره امام حسین علیه السلام، شمشیر انجام می داد، در دوره امام صادق علیه السلام درس، کتاب، بیان و قلم انجام می دهد. شرایط زمانی امام صادق علیه السلام با شرایط زمانی امام حسین علیه السلام دوتاست. در شرایط زمانی امام حسین فقط یک یزید قلدر در مقابل اسلام است. اسلام مسئله ای ندارد جز اینکه با این قلدر روبه روست، ولی در زمان امام صادق علیه السلام علاوه بر قلدرها که باید با آنها مبارزه کرد و مبارزه می کردند (چنانچه خود امام مبارزه می کرد و نهضت های علوی را که از روی حُسن نیت و خلوص نیت بود تأیید می کرد) مهم تر از مبارزه با قلدرها، مبارزه با گروه های فکری انحرافی است. مثلاً در روزگار ایشان چندین مذهب فقهی به وجود آمده بود، اینجا امام صادق علیه السلام چه باید بکند؟ باید راه راست و مذهب صحیح را نشان بدهد. همچنین مذاهب کلامی گوناگون به وجود آمده بود، که یکی معتزلی بود و دیگری جبری، و درباره صفات خداوند هر کدام، نظرهای گوناگون می دادند، و درباره مسئله وحی نیز عقاید گوناگون وجود داشت. این جا امام صادق علیه السلام چه باید بکند؟ چرا آن حضرت «هشام بن حکم»ها پرورش می دهد؟ برای یک چنین میدانی، تا عقیده درست درباره خداوند و وحی و موضوع «جبر» و «اختیار» به مردم بازگو شود.
در آن جو، ملحد ها، زندیق ها، ماتریالیست ها و مادیین به وجود آمدند، مکتب خودشان را تشیکل دادند و آزادانه به نشر عقاید خود می پرداختند. مسیحی ها آزادانه حرفشان را می زدند، صائبی ها عقاید خود را می گفتند، مجوسی ها و زردشتی ها و یهود نیز هر کدام، افکار عقاید خود را بازگو می کردند. حال در چنین زمانه ای، وظیفه، چه ایجاب می کند؟ آیا امام صادق علیه السلام می تواند بگوید من همان راهی را می روم که جدم حسین بن علی علیه السلام رفت؟ نه، اگر امام حسین در زمان امام صادق علیه السلام بود همان را عملی می کرد، یعنی شیوه پرورش خود را نشر علم، بازگویی عقاید صحیح و پرورش شاگردان قرار می داد. (مطهری، 1391: 191 و 192)
2. استفاده بهینه از فرصت ها
هر کاری وقت خاص خودش را دارد، که اگر از وقت آن بگذرید، انجام آن بی فایده است، یا هیچ گاه به پای کاری نمی رسد که باید در وقتش انجام شود. مسئله آموزش و پرورش انسان ها نیز شامل این قانون می شود.
گاهی در زمینه پرورش علمی و عملی انسان ها، فرصت های استثنایی پیش می آید که انسان ها در آن فرصت ها، پیش از هر زمان دیگر، قابلیت رشد علمی و معنوی دارند. در این هنگام، مربی و معلم با تجربه، کسی است که دقیقاً این فرصت ها را دریابد و از همه لحظه ها برای رشد و پرورش انسان ها بهره ببرد. امام صادق علیه السلام یکی از مربیان و معلمانی است که به محض فراهم آمدن فرصت برای پرورش و رشد انسان ها، بهترین استفاده را از این فرصت سود جسته و بهره علمی و عملی و معنوی بسیاری نصیب انسان های روزگار خویش و روزگاران دیگر کرده است.
کتاب فلسطین از منظر حضرت آیتالله سید علی خامنهای، مروری است بر دیدگاه ایشان در مورد مسئلهٔ فلسطین به همراه مقدمهای از دکتر ولایتی که به اهمیت فلسطین و نقش و جایگاه آن در امت اسلامی میپردازد. این کتاب در هشت فصل به موضوعاتی مانند شبهات مطروحه در مسئلهٔ فلسطین، آیندهٔ فلسطین و راهحلهای مسئلهٔ فلسطین از منظر مقام معظم رهبری میپردازد. در این کتاب علاوه بر انتشار بیانات رهبر انقلاب در خطبههای نماز جمعهٔ تهران در تاریخ ۱۳۵۹/۵/۱۷ (دومین برگزاری روز قدس انقلاب اسلامی) در ۸ بخش شامل «کلیات»، «شکستها و پیروزیها»، «مسئولیتها»، «جنایات»، «راهحلها»، «قهرمانان»، «روشنگری» و «آیندهٔ روشن» به مرور بیانات حضرت آیتالله خامنهای پیرامون مسئلهٔ فلسطین پرداخته است.
برای مشاهده فایل کتاب کلیک نمایید.