کتاب ماه غریب من از مجید ملا محمدی مشتمل بر چهار فصل است که به داستانهایی از زندگانی امام رضا علیه السلام اشاره می کند. فصل اول بهشت مدینه، فصل دوم هشتمین آسمان، فصل سوم سفر به سرزمین غربت و فصل چهارم سرانجام و تنهایی می باشد. این کتاب برای سنین نوجوان و جوان توصیه می گردد.
دوستان طاعات و عبادات شما مورد قبول درگاه احديت در اين پست پنجاه منبع در مورد ماه مبارك رمضان جهت فعاليتهاي تحقيقي پژوهشي معرفي مي گردد.
۱. المراقبات
نویسنده: میرزا جواد ملکی تبریزی، مترجم: ابراهیم محدث بند ریگی.
کتاب مذکور، به بحث درباره بیان فلسفه، آداب و اعمال روزهای هر ماه قمری پرداخته و در فصل دهم تا سیزدهم در مورد ماه رمضان، شب و روز به تفصیل سخن گفته است. فواید گرسنگی، درجات روزه، اقسام روزه داران، انواع نیت در سحر و افطار و آداب آن، فضیلت ماه رمضان، دعا و آداب آن، شب های قدر، وداع با ماه رمضان و آداب شب و روز عید فطر، از دیگر مباحث ارائه شده در این اثر است.
۲. ماه خدا: پژوهشی جامع درباره ماه مبارك رمضان از نگاه قرآن و حدیث
نویسنده: محمد محمدی ری شهری.
به کوشش: رسول افقی، مترجم: جواد محدثی، ويراستار: محمدهادی خالقی.
پژوهشی جامع در اذكار، آداب و دعاهای ماه مبارك رمضان است كه با استفاده از آیات قرآن، روایات فریقین و كتاب های دعا به بررسی این موضوع پرداخته است. این اثر، در پنج بخش سامان یافته و هر بخش شامل فصل هایی است. بخش اوّل، مشتمل بر فضایل این ماه و عظمت و بركات و دیگر ویژگی های آن است. بخش دوم و سوم، به اهمیت روزه و آداب روزه داران و پرهیز از محرمات روزه، و بخش بعد به ذكر اهمیت شب های قدر و اعمال و اذكار آن اختصاص یافته است. آداب وداع با این ماه با عظمت و ورود به ماه شوال و عید فطر و اعمال آن، پایان بخش كتاب است.
تذکر: این کتاب، به زبان عربی با عنوان مراقبات شهر رمضان به اهتمام جواد علی کسار ترجمه شده و توسط مؤسسه دارالحدیث منتشر گردیده است.
۳. برنامه ارتباط با خدا در ماه ر مبارک رمضان
نویسنده: محمدمحسن فیض کاشانی.
دوستان تمام سخنرانی های امام به دل و جان می نشیند. امروز که روز آزادی خرمشهر است علاوه بر جمله تاریخی امام در مورد خرمشهر به برخی از جملات ایشان که سند زنده ی این انقلاب اسلامی هستند اشاره می شود جملاتی که باید آنها را در تابلویی از نور سبز نوشت و مانند یک چراغ راهنما همیشه جلوی چشمان قرار داد تا یادمان نرود خیلی چیزها را از جمله خون شهیدان.
خرمشهر را خدا آزاد کرد.
پشتیبان ولایت فقیه باشید تا به مملکت شما آسیبی نرسد.
ولایت فقیه برای شما یک هدیه الهی است.
خون شهیدان ، انقلاب و اسلام را بیمه کرده است.
انقلاب اصیل ما جلوه ای از نهضت پر عظمت حضرت رسول الله(ص ) است.
رمز پیروزی شما ایمان و وحدت کلمه بود.
چشم دنیا به انقلاب ما معطوف است.
ان شاءالله پاسداران خوبی برای این انقلاب باشیم.
سالروز آزادی خرمشهر بر همگان مبارک و گوارا باد.
سالروز آزادي خرمشهر مبارك باد
سید علی اکبر ابراهیمی جانبازی از اهالی اراک است که در دوران دفاع مقدس از چهار ناحیه مجروح شده است. او از خاطره اعزام به آلمانش چنین روایت می کند:
کلاس چهارم ابتدایی بودم از مدرسه فرار کردم و چون سنم قانونی نبود شناسه ام را دست کاری کردم و به جبهه رفتم . آن روزها عشق و عاشقی یک معنی دیگری داشت و بچه ها جور دیگری عاشق ولایت و رهبری بودند.
در یک عملیات دو ترکش به ران پایم خورد و آمدم عقب،یک ماهی بستری بودم وخوب شدم و دوباره به جبهه رفتم.
در عملیات دیگری شیمیایی شدم و در کانون شهر صنعتی اراک بستری بودم و بعد از این که خوب شدم مجددا به جبهه بازگشتم و در مرتبه سوم مجروحیتم منجر به شهادتم شد.
در عملیات کربلای 5 من ضربه مغزی شدم و از آن جا من را به معراج الشهدای خرمشهر هدایت کردند و 48 ساعت در معراج الشهدای خرمشهر بودم. بعد از اینکه دو روز در سردخانه بودم به هوش آمدم و باز از رو نرفتم و دوباره به خط مقدم رفتم.
در عملیات های مختلف شرکت کردم،حدود اواخر سال 66 بود که خمپاره به زیر پای راستم خورد ، در خاک عراق توی کمین افتاده بودیم.
خمپاره 20 سانتی پای راستم خورد و پا از لبه پوتین قطع شد و پای چپم از چند جا شکست و عصب هایش قطع شد و تمام بدنم ترکش خورد،از کف پا تا سرم، بجز زبانم و گوش چپم همه بدنم ترکش خورد و پوست صورتم سوخت.
به بچه ها گفتم شما برید من میمونم. ما برای عملیات خرابکاری به خاک عراق رفته بودیم و چند نفر بیشتر نبودیم، همه رفتند و دو نفر ماندند و با طناب من را به عقب کشاندند که پشت کمرم زخم شد.
با دست چپم پای قطع شده ام را روی سینه ام گذاشتم ،پایم توی دست هی باز و بسته می شد و خونی که داخل آن بود به بیرون می ریخت .
وقتی به عقب رسیدم به خرمشهر فرستاده شدم و یک مقدار دیگر از پایم را قطع کردند و با طناب آن را بستند تا خونریزی نکند و بعد به اهواز فرستاده شدم.
با هواپیما به بیمارستان شیراز رفتم ، 10 تا ترکش هم از چشمم درآوردند ، دندان ها همه ریخته بود ، سه عدد شیلنگ در گردنم برای نفس کشیدن و غذا خوردن گذاشته بودند.
از آنجا به بیمارستان پارس تهران آمدم ، قرار شد هر دو پایم را قطع کنند قبول نکردم. یک دستگاه از خارج آوردند و در پایم گذاشتند ولی 6 ماه بیش تر دوام نیاورد و عفونت بدنم را گرفت .
توسط یکی از بچه های بنیاد شهید به خارج اعزام شدم ، دو سال در آلمان بودم به این بهانه رفتم که دردی از دردهایم کم شود ولی اینطوری نشد.
